Nòstre país occitan d’entre Ròse e Aude a l’originalitat d’una tradicion plan viva de bèstias imaginàrias, d’animaus totemics. Entre la Tarasca de Tarascon e lo Camèl de Besièrs, que son daus mai coneguts, se trapa gaireben 80 d’aquelas bèstias fantasairosas que son au mitan de la fèsta occitana.
Son faches de fusta e de tela e portats plan sovent per de joves amagats au dintre. An cadun una istòria legendària, una musica e un rite de passejada dins la fèsta que ne son lo centre.
Carnaval marca la debuta de lor sason, e cal dire qu’amb la virussada l’ivernatge foguèt longàs. I a los ancians coma lo Polin de Pesenàs e tota la familha daus Polins, lo Buòu de Mèsa, lo Lop de Lopian, l’Ase de Ginhac.
E quau remarcar qu’es una tradicion plan viva au contre de l’idèa que nòstra societat aima de donar de la cultura populara. A costat dels grands ancians i a un fum d’animaus novèls: lo Cèrvi de Servian, la Baragonha de Sant Cristòl, la Cabra de Montanhac, lo Tribus Lupis de Cornonterral…
Es una dinamica plan bèla uèi amb una federacion ‘Totemic’ qu’a un siti internet onte trobaretz lor Totemotèca qu’i traparetz tot aqueste animalum. Una Totemotèca, i caliá pensar!
Amb aquel bestiari l’estacament identitari es festaire e trufarèl. Es un biais de fargar de l’identitat d’un biais galejaire. Es l’identitat joiosa!
Aquò es plan interessant dins un temps de crispacion sus aqueste sicut, un tibatge d’identitat que se trapa tant important dins l’actualitat politica.
Visca la fèsta occitana, e l’identitat risolièra.