Los temps càmbian. Aprèp lo Senat, las nòvas dau front legislatiu per nòstras lengas son tornarmai a la victòria. La Lei Molac de « proteccion patrimoniala das lengas regionalas » foguèt votada d’un biais definitiu a l’Assemblada lo 8 d’abriu. Es una data que farà istòria, la primièra lei d’aquesta mena de la Vena Républica, emai dempuèi 1951 ! Calià un breton caput (pleonasma) per capitar una tant longa lucha, e un collectiu originau, « Per Que Viscan Nòstras Lengas », que recampa los parlamentaris Molac e Alfonsi amb l’ensems das lengas. Se sentissiá que lo cambiament de vejaire de la societat sus nòstras lengas començava de nasejar au Parlament. Dijòus es estat espectaclós. Aprèp 5 oras de debats e de vòtes, lo darnièr per la Lei donèt aquò : votants 342, exprimits 323, per la Lei 267, contra 76. Nautres, acostumats a de discutidas a la chut-chut, de nuòch, amb 20 pelucres, sèm servits dau cambiament. Es una rosta pel ministre emai dins son camp : 100 LREM per la lei, 12 abstencions e 57 en contra. Au totau 112 En Marcha sus 169 qu’an pas seguit lo govèrn ! Es un fach politic bèl que dèuriá faire soscar en naut ! Pel primièr còp una mobilizacion occitana. Per aicí, Erau 6 deputats de 9, un sol contra. Gard 4 de 6. Avairon e Aude faguèron carton plen. La Lei la setmana que ven.
J.L BLENET – MIDI LIBRE .