Lo Collectiu Occitan reclama una granda manifestacion per l’occitan, çò publicàvem dimècres passat. Lo collectiu qu’amassa un desenat de movements occitanistas concluguèt a Montsegur que caliá reünir los esfòrces e organizar tornarmai una granda mobilizacion per la lenga.
Davant aquela anóncia, Jornalet anóncia tre ara son sosten incondicional a l’organizacion e la convocacion de la manifestacion. E quand disèm « incondicional », volèm dire que nos enchauta pas qual convocarà, nos enchauta pas qual serà la devisa de la manifestacion, nos enchauta pas la vila que se causirà (e mai nòstra predileccion per Marselha), nos enchauta pas la data ont se tendrà e nos enchauta pas qual i parlarà. Çò que nos impòrta plan, e çò que consideram vertadièrament central, es que la manifestacion se faga e que siá una reüssida de las bèlas perque la majoritat de personas a qui s’adreiçarà la manifestacion (los ciutadans en general, los elegits, los opinants, los jornalistas, los partits franceses, etc.) ne faràn una lectura positiva o negativa en foncion de la capacitat de mobilizacion. Alavetz, se l’occitanisme capita a tornar organizar una granda manifestacion per l’occitan, nos trobarem davant una bona escasença de tombar pas dins las abitualas luchas intèrnas mas de far una demostracion de fòrça civica, revendicativa, festiva, democratica e pacifica. Lo succès dependrà solament de nosautres.
Aquò dich, e per contribuir a assegurar que la manifestacion siá un fach e mai capite ben, aqueste jornal se met a la disposicion del movement occitanista per ajudar a l’organizacion, a la promocion, per ne parlar e per èsser un nautparlador de totas las iniciativas restacadas.
Las manifestacions per l’occitan, organizadas dempuèi 2005 pel collectiu “Anem, òc!” an aguda una importància istorica e an mes en evidéncia que d’occitanistas de drecha e d’esquèrra, d’ecologistas e de partisans de l’energia nucleara, d’atèus e de catolics, de rics e de paures, de pacifistas e de militaristas, de personas simpaticas e antipaticas… avèm agut mostrat totes que sèm capables d’agir amassa e ensems per çò mai considerable: salvar la lenga e la cultura del país, e far avançar Occitània per que recobre sa lenga, sa cultura e l’enveja de marchar a son aise… doncas, de “viure al país”. La darrièra manifestacion per l’occitan se tenguèt a Monpelhièr en octòbre de 2015.
Jornalet ( 29 de març de 2024 )