Una cronica occitana pòt pas escapar de cronicar la bèla part de la vida de la lenga qu’es lucha per se ganhar d’avenidor contra d’adversaris acarnassits. Lo front d’aquesta lucha es tornarmai plan actiu. Cal dire que Blanquer, sénher Rond-Up de la diversitat biolingüistica, bota fuòc. Lo desastre de la reforma dau licèu e dau bac motivèt la creacion dau collectiu Per Que Visquen Nòstras Lengas que recampa d’associacions de totas las lengas e de parlamentaris. Aquesta setmana se passèt un eveniment important. La totalitat daus 13 Presidents das Regions, e plan segur la nòstra, demandèron que la lèi Molac siá votada a l’Assemblada tan plan coma se votèt au Senat. Maugrat sas oposicions politicas asseguran totis que « Nòstras lengas son nòstras vidas ». N’i a que diràn qu’es per rason de campanha electorala, mas de que fa ? Un provèrbi dau Clapàs ditz plan « I a pas de marrida rason per ben faire ». Lo sosten de totis, emai d’aqueles que son gaire concernits, es senhal que l’opinion bolega. L’autra novèla es que la PPL Molac contunha son camin e vendrà a l’Assemblada lo 8 d’abriu. Dempuèi 1951 e aprèp unas 60 tentativas, es lo primièr text de lèi per nòstras lengas qu’aja fach pus qu’un vòte. E ara serà la 3ena votacion, es istoric ! De segur aurem lèu d’autras nòvas dau front.
J. L Blenet – Midi Libre .