Mesclum, festum, ratum
Lo vocabulari occitan es un domeni de libertat. Nòstra lenga balha a cadun de poder fargar de mots novèls que se comprenon sulpic e an un efièch de sens fòrt. Prenètz los mots en ‘um’ coma mesclum, qu’es plan conegut per dire una mescla d’ensaladas. Mesclum es coma pastís, un tèrme generic redusit a un sens plan precís. Lo pastís es lo pastagà, lo jaune. Mas en realitat es una pasta e pòt èsser una còca, lo rambalh dins un ostau, lo trabalh dau pastissièr o una situacion trebolada : « Que pastís per dintrar en vila ! » Antau se pòt trapar de mesclum de tot, de monde, de vin, de pensadas. La finala en ‘um’ dona la generalizacion. Atau lo ratum es la ratalha tota, e lo tristum una tristesa ontologica. Lo negrum nos aganta quora tot çò que se pòt imaginar de negre nos aclapa. Lo ventum recampa tota la ròsa das vents, e l’estelum (o estelam) lo cèl tot. Quora la Region volguèt faire una multi-festassa per l’òc prenguèt Total Festum degut au Glaudi Alranq per o dire fòrt e cort. Amarum, frescum, tendrum, joventum, la tièra n’es gaireben infinida que ne podètz inventar quand n’avètz de besonh. Es una das rasons que fasián dire a Delavouet que la lenga es jove. Lo bèl de la libertat qu’avèm dins la lenga nòstra, que dison rosegada de vielhum, de fargar de mots novèls per dire lo novelum. ( MIDI LIBRE / 24 – 1 – 2021 )