Aquesta darrièra setmana avèm viscut una avançada istorica per la reconeissença de la diversitat lingüistica. Lo Parlament Europèu a fach un debat sus l’oficialitat del basco, del catalan e del galèc a l’eurocambra; los 27 an remandat lor decision per contunhar lo debat. Mas los parlaments de Danemarc e d’Espanha an ja aprovat l’usatge en sesilha parlamentària de las lengas minorizadas: lo groenlandés e lo feroés, d’un costat, e lo basco, lo catalan, lo galèc e l’occitan de l’autre. Òc-ben, l’occitan!
Pel primièr còp dins l’Istòria s’es parlat occitan al Congrès dels Deputats espanhòl. O a pas fach lo sol deputat occitanofòn de la cambra, lo socialista aranés Amador Marqués, mas la deputada independentista catalana Montse Bassa. Malgrat que parle pas la lenga nòstra, Bassa a legit una partida de son parladís en aranés en se felicitant de la normalizacion de la lenga nòstra que la nomenèt ela “occitan” en recordant que se pòt ja parlar amb normalitat al Parlament de Catalonha e en la revendicant coma la lenga dels trobadors e de Frederic Mistral.
D’autre caire, lo deputat aragonés Jorge Pueyo parlèt en sa lenga e mai siá pas oficiala, e remembrèt totes los que foguèron maltractats a l’escòla pel fach de parlar lor lenga. Un fach que los occitans que patiguèron la Vergonha sabon plan ben.
La reaccion de la drecha espanholista es estada, sens suspresa, contrària a l’usatge de las lengas. Lo Partit Popular a ridiculizat l’eveniment en comparant la cambra amb un karaoke a causa de l’emplec dels aparelhs de traduccion simultanèa. L’extrèma drecha a reagit amb colèra. Durant la primièra intervencion en galèc, los deputats de l’extrèma drecha an cridat e quitat la sala en daissant los aparelhs de traduccion sul sèti del primièr ministre, alara absent. Pendent d’autras intervencions, an escridassat e interromput los orators. A Jorge Pueyo li an dich, après qualques insultes, que lo parlament èra pas lo luòc per reglar sos comptes amb sos ensenhaires.
Enfin, avèm remarcat que l’intolerància non solament tolèra pas l’expression de las lengas minorizadas, mas que fa de negacionisme amb la persecucion, la repression e lo patiment que las a minorizadas. De remarcar que los que vòlon pas que se parle nòstras lengas, en realitat vòlon que los que sèm diferents parlem pas.
Info / Jornalet